تأمین مالی ازمنابع بین المللی در دو حالت امکان پذیر می باشد: تأمین مالی شرکتی Corporate Finance و تأمین مالی پروژه Project Finance. 
حالت اول تأمین مالی با تعهد کامل بوده و بازپرداخت تعهدات مالی پروژه از طریق کلیه دارایی های شرکت میسر می باشد. حالت دوم تأمین مالی با تعهد محدود و یا بدون تعهد محسوب می شود و منبع بازپرداخت تعهدات پروژه، درآمد حاصل از فروش تولیدات و سرمایه های مربوط به طرح می باشد. تأمین مالی از نوع دوم مقبولیت بیشتری برای دستگاه های اجرایی دارد. 
در هر دو حالت، فاینانس یک روش کوتاه مدت انتقال سرمایه به کشور است زیرا پس از فرارسیدن موعد بازپرداخت وام، می بایست اصل سرمایه به همراه سود آن برگشت داده شود. بنابراین مهمترین شرط دریافت وام ارزی دارا بودن توجیه اقتصادی و نرخ بازگشت سرمایه مناسب است. 
قراردادهای تأمین مالی (فاینانس) به طور کلی شامل مفادی است که حقوق، مسئولیت ها و تعهدات طرفین را به طور شفاف تعیین نموده و برقرار می سازد. این قراردادها میان منابع مختلف بین المللی ارائه کننده تسهیلات و استفاده کنندگان پس از انجام مذاکرات لازم و دستیابی به توافق منعقد می گردد. بندهای مندرج در این قراردادها در برگیرنده تعاریف، مبلغ تسهیلات، چگونگی استفاده از تسهیلات اعطایی، مهلت بازپرداخت، تعیین چگونگی حل اختلافات، قوانین حاکم، مراجع رسیدگی به اختلافات، نحوه تضمین، بیمه و سایر موارد خاص خواهد بود. 

به طور خلاصه، قراردادهای فاینانس بدین مفهوم هستند که یک بانک یا موسسه تجاری خارجی وامی را بمنظور عملیات معینی به کشور و یا شرکت مشخصی پرداخت نموده و در واقع کنترلی روی هزینه کردن آن ندارد و لذا تعهدی نیز برای به ثمر نشستن طرح نداشته و در سررسیدهای تعیین شده اصل و فرع آن را از طرف قرارداد و یا بانک تضمین کننده قرارداد دریافت می نماید. 

برخی ویژگی های استفاده از فاینانس:
1. در صورت دستیابی به تسهیلات دارای نرخ پایین و بلند مدت بودن باز پرداخت، روش بسیار مفیدی می باشد (به شرط داشتن توجیه اقتصادی مناسب). 
2. چنانچه امکان فروش محصولات تولیدی بصورت کوتاه مدت و با سود بیشتر از سود فاینانس وجود داشته باشد روش موثری محسوب می گردد.
3. در کشور ما بدلیل نوسانات نسبتا زیاد درآمدهای ارزی، بکارگیری روش فاینانس جهت تأمین مالی طرح ها بخصوص در مورد طرح های دولتی می بایست با نظارت و کنترل بیشتری همراه باشد.
4. ریسک حاصله در هنگام دریافت وام های خارجی بر عهده اعتبار گیرنده (در اکثر موارد دولت و شرکت های دولتی) بوده و در هر صورت بازپرداخت اصل و سود حاصل از سرمایه گذاری در موعد تعیین شده الزامی است.
5. دریافت اعتبارات فاینانس فقط جذب سرمایه فیزیکی محسوب شده و برخلاف سرمایه گذاری خارجی که در بیشتر موارد با انتقال تکنولوژی و دانش فنی همراه است، هیچگونه مزیتی در خصوص افزایش رقابت صنعتی کشور و انباشته شدن سرمایه انسانی در نیروهای متخصص و تحصیل کرده را بدست نمی دهد.