تأمین مالی جمعی یکی از گونه های برونسپاری به جمعیت می باشد. برونسپاری به معنای کاربردی و اجرایی کردن خرد جمعی برای بکارگیری دانش و توان مالی جمعی از کاربران آنلاین برای نتایج سودده می باشد.crowdfunding به معنای استفاده از توان مالی جمعی و crowdsourcing به معنای استفاده از دانش جمعی است.

سرمایه گذاری جمعی یا تأمین مالی جمعی به مشارکت جمعی برای یک سرمایه گذاری مشترک گفته می شود. این روش اغلب برای حمایت از تلاش های یک کارآفرین و از طریق اینترنت انجام می شود. اهداف متنوعی تا به امروز از طریق تأمین مالی حمایت شده است همچون: درمان بیماری، آزادی زندانیان، چاپ یک کتاب، حمایت مالی از هنرمندان، حمایت از کمپین های اجتماعی، راه اندازی یک کسب و کار نوپا یا کوچک و غیره. دلیل ظهور و گسترش سرمایه‌ گذاری جمعی به شکل سازمان یافته در قالب تأمین سرمایه مالی را می ‌توان بحران مالی سال ۲۰۰۸ در جهان دانست. به علت تمایل کم بانک ‌ها به وام دادن، کارآفرینان شروع به جستجوی راه ‌های دیگری برای جذب سرمایه کردند.

مشکلاتی که صنعتگران، کارآفرینان و سرمایه گذاران خرده پا در جمع ‌آوری سرمایه داشتند منجر شد تا سرمایه‌ گذاری سنتی که توسط دوستان و فامیل صورت می ‌گرفت به شکل سرمایه ‌گذاری جمعی بسط پیدا کند.در واقع می‌ توان سرمایه‌ گذاری جمعی را یک روش اینترنتی برای تأمین سرمایه مالی معرفی کرد که به کسب و کارها و سازمان ‌ها کمک می ‌کند تا از طریق کمک ‌های بلاعوض یا سرمایه‌ گذاری اشخاص متعدد بتوانند ایده هایشان را عملی سازند. یک ایده جذاب و توجیه کننده عاملی است که می تواند تعدادی از سرمایه گذاران را برای سرمایه گذاری مشترک قانع سازد. سرمایه‌ گذاری جمعی پلتفرم بهره‌ برداری از پتانسیل بالقوه انبوه جمعیت که تا پیش از آن به صورت هدفمند به آن توجه نشده بود را فراهم می ‌نماید.

سرمایه گذاری های جمعی امروزه به عنوان یکی از روش های مهم تامین مالی در جهان شناخته می شود. بزرگترین اهمیت تامین مالی خرد، تقسیم ریسک مالی سرمایه گذاری است، و به علاوه به تقسیم بهتر ثروت در جامعه نیز کمک می شود. برای پروژه های سرمایه گذاری با حجم زیاد، تامین مالی جمعی یکی کارآمدترین شیوه ها می باشد.

مدل های تأمین مالی جمعی:

1. اهداء Donate: این روش اغلب در پروژه های غیرانتفاعی یا بشردوستانه کاربرد دارد و مشارکت کنندگان هیچگونه انتظاری در قبال حمایت مالی ارائه شده ندارند.

2. قرض (وام): در این شکل از تأمین مالی، دو طرف ارائه کننده و دریافت کننده وام، بدون واسطه با یکدیگر تعامل می کنند. با این تفاوت که در این مدل طرف ارائه کننده وام یا قرض در واقع انبوهی از مردم هستند.

3. پاداش: فرد تأمین کننده در قبال وجهی که پرداخت کرده از نوعی پاداش برخوردار می شود. گاهی این پاداش کاملا معنوی است. مثلا اگر تأمین مالی برای ساخت یک فیلم صورت گرفته باشد، نام شخص در لیست تولیدکنندگان فیلم ذکر خواهد شد. گاهی نیز پاداش به صورت امکان حضور در یک رویداد مرتبط با موضوع (مثلا مراسم رونمایی از محصول) ارائه می شود، و در اقتصادی ترین حالت، پاداش می تواند امکان خرید محصول به صورت رایگان و یا با شرایط ویژه باشد.

4. مشارکت: کاربرد این روش در تأمین بودجه مورد نظر برای تحقق یک ایده، راه اندازی یک پروژه و یا کسب و کار است. در مقابل مشارکت کننده انتظار دارد تا درصدی از درآمد پروژه به وی تعلق گیرد.

نکته قابل توجه در تمامی روش های بالا، وجود یک پلتفرم سامان یافته برای مدیریت به مشارکت گروهی از مردم است.

تأمین مالی جمعی در سال 2014، رشدی نزدیک به 167% نسبت به سال 2013 داشته است و در این سال چیزی حدود 16.2 بیلیون دلار از این طریق جمع آوری شده است. بانک جهانی این مبلغ را برای سال 2015 بیش از 34.4 بیلیون دلار برآورد کرده است. کشورهای زیادی در جهان برای حمایت از روش های تأمین مالی جمعی، پشتوانه های مختلفی را در قالب قوانین و سندهای قانونی تصویب کرده اند. به عنوان نمونه:

ایالات متحده آمریکا؛ سند Jobs Act 2012؛ اجازه می دهد تا کسب و کارهای کوچک و نوپا برای تأمین مبالغ نسبتاً پایین سرمایه از طریق مشارکت، از واسطه های برخط استفاده کنند. مبادلات مالی در تأمین مالی جمعی از مقررات ثبت و اطلاعیه قانون اوراق بهادار آمریکا معاف هستند.

اتحادیه اروپا؛ برنامه عملیاتی کارآفرینی 2020 (2013)؛ تأکید بر گونه های جایگزین تأمین مالی شرکت های کوچک و متوسط و نوپا بویژه از طریق تأمین مالی جمعی.

نیوزلند؛ قانون هدایت بازارهای مالی (2013)، مقررات هدایت بازارهای مالی (2014)؛ شرکت هایی که تأمین مالی جمعی را از طریق واسطه های برخط مجاز انجام می دهند از ثبت بیانیه افشاء اطلاعات محصول معاف هستند.

کانادا؛ پیش نویس تأمین مالی جمعی (2014)؛ اجازه به شرکت های کوچک و نوپا برای دریافت وجوه از طریق ارائه اوراق بهادار در سایت های واسطه برخط مجاز

بریتانیا؛ بیانیه سیاستی FCA (2014)؛ طرح رویکرد بریتانیا به تنظیم مقررات تأمین مالی جمعی در این کشور.

سیستم های تأمین مالی جمعی به چیزی بیشتر از وجود کارآفرینان و سرمایه گذاران علاقمند نیاز دارند. آنها به اکوسیستم های حمایتی مثل قوانین، راه حل های تکنولوژیک، پشتیبانی فرهنگی و غیره نیاز دارند تا باعث چرخش چرخ های این سیستم گردند.